اگر در مورد بازی استقلال با سپاهان بخواهیم کمی بیشتر و به قولی تحلیلی تر بپردازیم،باید به بازی مجتبی جباری،آرش افشین دو بازیکنی که هواداران استقلال ابتدای فصل احتمال آبی پوش نشدنشان را نمی دادند،نقش اصلی این دیدار جذاب بودند!افشین که با گل دقیقه یک خود زهرش را به استقلال ریخت و در گرفتن پنالتی نقش اصلی را ایفا کرد.اما جباری آن جباری که ما استقلالی ها انتظار داشتیم نبود!البته نه بخاطر تحت فشار قرار گرفتن هافبکهای استقلال بلکه جباری ظاهرا خودش نمی خواست و یا کلا در این بازی همان جباری همیشگی نبود!
بعضی از دوستان نوشته اند که جباری دلش نمی خواست مقابل استقلال آن بازی همیشگی خودش را بکند!یک عده هم حضور آندو جنگنده و نکونام را باعث عدم کیفیت مطلوب مجتبی جباری عنوان می کردند!
اما تحلیل ما؛
ما فرضیه هر دو گروه را هم قبول داریم و هم رد می کنیم!یعنی جباری همان جباری همیشگی بود و اگر تیمش به جای استقلال گل اول را دریافت می کرد بازیش بیشتر نمود پیدا می کرد!
اما در مورد اینکه آیا جباری مقابل استقلال دلش و منطقش به یاری پاهایش نمی رفتند را نیز قبول داریم!
وقتی فیلم ضبط شده بازی استقلال با سپاهان را در خانه مجددا مشاهده کردیم،متوجه شدیم جباری به جز یک کرنر که آنهم در طرف جایگاه هواداران سپاهان باید زده میشد،هیچگاه تا انتهای بازی کرنر دیگری را نزد!اما مهمترین قضیه بازی جباری ضربات ایستگاهی بود که در تمامی ضربات پشت توپ می ایستاد،اما بازیکن دیگری آنها را میزد!حالا این یک تاکتیک از سوی کادرفنی سپاهان بود یا جباری نمی خواست کاشته های تیمش را بزند،را باید از کرانچار پرسید!
در حال به نظر ما انتظاری که مجتبی جباری و تاثیرحضورش در بازی سپاهان ،همانی نبود که ما استقلالی ها انتظار داشتیم،کما اینکه یادمان نرود پاس 40 متری مجتبی جباری پشت مدافعین استقلال که با فرار آرش افشین و در نهایت به پنالتی منجر شد را مجتبی جباری داد!از آن پاسهای که در همان بازی و بازی های آینده خوراک فرهاد مجیدی و آرش برهانی می باشد و هر کدام از این مدل پاسها یعنی یک گل و در آوردن نتیجه یک بازی!
نظرات شما عزیزان:
|